Η προοδευτική μυελοπάθεια δεν είναι ασυνήθιστη στους γερμανούς βοσκούς.
Κοινώς γνωστή ως εκφυλιστική μυελοπάθεια, η προοδευτική μυελοπάθεια είναι μια ασθένεια που επηρεάζει το νωτιαίο μυελό στους σκύλους, προκαλώντας παράλυση στα οπίσθια πόδια και τελικά εξαπλώνεται στο υπόλοιπο σώμα. Η εκφυλιστική μυελοπάθεια είναι συνηθισμένη στους γερμανούς βοσκούς, μπόξερ και Welsh corgis, αλλά επηρεάζει και άλλα καθαρόαιμα σκυλιά και μικτές φυλές.
Συμπτώματα
Η προοδευτική μυελοπάθεια συχνότερα επηρεάζει τα σκυλιά ηλικίας 8 ετών και άνω, αν και μερικές φορές παρουσιάζεται σε νεαρά σκυλιά. Τα επηρεασμένα σκυλιά συνήθως έχουν ιστορίες αδυναμίας στα πίσω πόδια που προκαλούν δυσκολία στην επίτευξη μόνιμης θέσης, προβλήματα που περπατούν σε ολισθηρά δάπεδα και προβλήματα πλοήγησης στα σκαλοπάτια. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, τα σκυλιά γίνονται επιρρεπή σε ακράτεια ούρων και κοπράνων επειδή η παράλυση μετακινείται διαμέσου του σώματος, όπως η πολλαπλή σκλήρυνση ή η νόσο του Lou Gehrig σε έναν άνθρωπο. Η εκφυλιστική μυελοπάθεια δεν είναι οδυνηρή για τον σκύλο, αλλά η σύσπαση των οπίσθιων ποδιών ως παράλυση μπορεί να προκαλέσει οδυνηρές τραυματισμούς στα πόδια.
Διάγνωση
Ο μόνος τρόπος για να βεβαιωθείτε ότι ένας σκύλος υπέφερε από εκφυλιστική μυελοπάθεια είναι να έχει ένας κτηνίατρος να εξετάσει το νωτιαίο μυελό μετά το θάνατο. Ωστόσο, μπορεί να χρησιμοποιήσει τεχνικές για να αποκλείσει άλλες μυελοπάθειες και να κάνει μια τεκμαιρόμενη διάγνωση της νόσου. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι περιλαμβάνουν μια νευρολογική εξέταση του σκύλου μέσω μιας μαγνητικής τομογραφίας, καθώς και μια αξιολόγηση της συνολικής σωματικής υγείας του. Οι περισσότεροι κτηνίατροι επίσης αναλύουν το εγκεφαλονωτιαίο υγρό του σκύλου, το οποίο βοηθά να αποκλείσει άλλες μυελοπάθειες. Ένας σκύλος που μπορεί να έχει προοδευτική μυελοπάθεια θα έχει φυσιολογικά αποτελέσματα, αν και μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις εκφύλισης του νωτιαίου δίσκου.
Νέα έρευνα
Η εκφυλιστική μυελοπάθεια σε σκύλους υπόκειται σε σημαντική έρευνα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μιζούρι και το ευρύ ινστιτούτο του MIT και του Χάρβαρντ ανακάλυψαν ότι τα σκυλιά που κινδυνεύουν να υποφέρουν από τη νόσο έχουν μια γονιδιακή μετάλλαξη παρόμοια με εκείνη που υπάρχει σε ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας. Η μετάλλαξη είναι στο γονίδιο υπεροξειδίου δισμουτάσης 1. Ένας σκύλος με ένα ομόζυγο κανονικό γονίδιο είναι απίθανο να πάθει την ασθένεια. Ένας σκύλος με ένα ετερόζυγο γονίδιο είναι ένας φορέας της ασθένειας που είναι απίθανο να συμβεί. Οι πάσχοντες έχουν ομόζυγα προσβεβλημένα γονίδια, αν και όχι όλα τα σκυλιά με ένα γονίδιο που έχει προσβληθεί θα έχουν την ασθένεια.
Προβλέψεις και Θεραπεία
Δεν υπάρχει θεραπεία ή φαρμακευτική αγωγή για εκφυλιστική μυελοπάθεια, αν και υπάρχουν μέτρα για να καταστούν οι υπόλοιπες μέρες του σκύλου πιο άνετες. Η αποφυγή σκάλων και η ελαφριά άσκηση θα βοηθήσουν τον σκύλο να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα οπίσθια πόδια για όσο το δυνατόν περισσότερο. Το κολύμπι είναι ένα παράδειγμα μιας χρήσιμης άσκησης που δεν προκαλεί υπερβολική πίεση στα πόδια. Το επιπλέον μαξιλάρι στο κρεβάτι του θα τον βοηθήσει να τον κρατήσει άνετα. Μόλις χάσει τη χρήση των ποδιών του, οι αναπηρικές καρέκλες ή τα μποτάκια θα κρατήσουν τα πόδια του από το να σέρνουν και να βοηθήσουν στην πρόληψη των τραυματισμών. Σε περίπτωση που παρατηρηθεί ρήξη, η άμεση θεραπεία είναι απαραίτητη για την πρόληψη της λοίμωξης. Εάν το σκυλί είναι παχύσαρκο, η μείωση του βάρους του θα βοηθήσει, όπως και η μείωση του στρες στο σπίτι. Καθώς η μυελοπάθεια εξελίσσεται, θα αναλάβει τα ουροποιητικά και τα περιττώματά του και τελικά το αναπνευστικό σύστημα του. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες επιλέγουν να ευθανατοποιούν τα σκυλιά που έχουν προσβληθεί πριν φτάσουν στο αναπνευστικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει γενικά μέσα σε έξι μήνες έως ένα χρόνο μετά τη διάγνωση, αν και μερικά σκυλιά ζουν περισσότερο με σωστή φροντίδα.
