Οι στάμνες και οι συλλέκτες του μπέιζμπολ ανέφεραν την ανοιξιάτικη προπόνηση τον Φεβρουάριο και η αμερικανική σχέση αγάπης με το εθνικό μας χόμπι ξεκίνησε ξανά αυτή την άνοιξη. Αλλά μια νέα εποχή φέρνει έναν χρόνο για προβληματισμό για τις εποχές του παρελθόντος, και για πολλούς, που προκαλεί μνήμες από μερικούς από τους πιο εικονικούς παίκτες του παιχνιδιού. Ο Lou Gehrig θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχει δει ποτέ το άθλημα, αλλά το όνομά του συνδέεται συχνότερα με ένα από τα πιο λυπηρά του κεφάλαια: Η λαμπρή καριέρα του Gehrig κόπηκε τραγικά από την εξασθενητική νευρολογική ασθένεια amyotrophic lateral sclerosis (ALS) γνωστή ως ασθένεια του Lou Gehrig.
Τώρα, χάρη στους δημιουργικούς ερευνητές και τα σκυλιά κατοικίδιων ζώων, οι επιστήμονες μελετούν μια γενετικά σχετιζόμενη ασθένεια σκύλου, εκφυλιστική μυελοπάθεια (DM), για να βοηθήσουν στην πρόοδο της ιατρικής γνώσης και πρωτοποριακών θεραπειών και για τις δύο διαταραχές.
Παραγκωνισμένη από την ασθένεια
Η βάση για τη μελέτη της εκφυλιστικής μυελοπάθειας του σκύλου ως πρότυπο για την ανθρώπινη έρευνα ALS ξεκίνησε πριν από 14.000 χρόνια με την εξημέρωση του σκύλου. Γρήγορα μπροστά στις βικτοριανές εποχές, όταν η εκλεκτική αναπαραγωγή δημιούργησε τις σύγχρονες φυλές που γνωρίζουμε σήμερα. Κάθε ένας από αυτούς τους "καθαρόαιμους" αναπτύχθηκε για μια συγκεκριμένη λειτουργία: εκτροφή προβάτων, ανάκτηση παιχνιδιών ή έλεγχο παρασίτων. Ενώ οι επιλεκτικές αναπαραγωγικές πρακτικές πολλαπλασίαζαν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά όπως η νοημοσύνη, η ανθεκτικότητα και τα αδιάβροχα παλτά, τα «κακά» γονίδια που προδιαθέτουν τα σκυλιά σε νόσους που έχουν επισημανθεί μαζί με τα καλά, οδηγούν σε ορισμένες από τις ασθένειες που σχετίζονται με τη φυλή που βλέπουμε και μελετάμε σήμερα.
Οι κτηνίατροι αρχικά πίστευαν ότι η εκφυλιστική μυελοπάθεια ήταν μια ασθένεια που περιοριζόταν στη φυλή Γερμανικού Ποιμενικού και ότι επηρέαζε μόνο τα οπίσθια άκρα. Πρόσθετες έρευνες, ωστόσο, έδειξαν ότι αυτή η ασθένεια επηρεάζει επίσης ποικίλες φυλές όπως το ανθεκτικό Boxer, το Pembroke Welsh Corgi, το ατρόμητο Rhodesian Ridgeback και το αδιάβροχο Retriever του Chesapeake Bay Retriever.
Ο καθένας έχει δει πιθανώς ένα σκυλί που έχει προσβληθεί από εκφυλιστική μυελοπάθεια στο πάρκο σκύλων ή στο δρόμο. Τα σκυλιά με DM τραβούν τα πίσω πόδια τους και ταλαντεύονται στο οπίσθιο άκρο αλλά είναι διαφορετικά χωρίς πόνο και απολαμβάνουν το χρόνο παιχνιδιού με τους ανθρώπους τους συντρόφους τους.
Όπως και με την ALS, η διάγνωση DM είναι σπασμωδική για την οικογένεια του ασθενούς. Η εκφυλιστική μυελοπάθεια πλήττει τα σκυλιά στην αρχή της ζωής και προχωρά γρήγορα. Τα περισσότερα σκυλιά γίνονται παραπληγικά μέσα σε ένα έτος από την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων. Τα μικρά σκυλιά τα οποία φροντίζονται πιο εύκολα αφού χάσουν τη λειτουργία των πίσω άκρων θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται μέχρις ότου, όπως και οι ασθενείς με ALS, γίνουν τετράπλευρα. Η αδιάκοπη εξέλιξη της νόσου σκίζει τα σκυλιά με την ικανότητα να ελέγχουν τα έντερά τους και την ουροδόχο κύστη και, στα σοβαρά προσβεβλημένα σκυλιά, την ικανότητα να καταπιεί ή να φλοιό.
Μια γενετική καμπύλη
Το 2004, το τελευταίο κομμάτι του παζλ που βοήθησε να ξεγελάσει τη ρίζα της εκφυλιστικής μυελοπάθειας έπεσε στη θέση του με την αλληλουχία του γονιδιώματος του σκύλου.
Σε συνδυασμό με εκτεταμένα οικογενειακά δέντρα σκύλων που διατηρούνται από τους λάτρεις των καθαρόαιμων σκύλων, όπως το American Kennel Club, το γονιδίωμα του σκύλου μπορεί τώρα να αναλυθεί για ενδείξεις για την αιτία - και πιθανές νέες θεραπείες για - εκφυλιστική μυελοπάθεια και συναφείς διαταραχές όπως ALS.
