Η κατάσταση αυτή προκαλείται από την απώλεια ή την καταστροφή μιας μεγάλης ποσότητας ερυθρών αιμοσφαιρίων, η οποία μπορεί να συμβεί στην περίπτωση εσωτερικής ή εξωτερικής αιμορραγίας που προκαλείται από τραυματισμό ή αντίδραση φαρμάκου ή από ασθένεια όπως ανοσοδιαμεσολαβούμενη διαταραχή ή καρκίνο. Τα σημάδια αναιμίας περιλαμβάνουν κόπωση, δυσανεξία στην άσκηση (δυσκολία στην άσκηση), μειωμένη όρεξη και απαλές γόμμες, αν και τα σκυλιά με ήπιες περιπτώσεις μπορεί να μην έχουν κανένα ίχνος. Μια σοβαρή αναιμία μπορεί να χρειαστεί μετάγγιση και σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπιστεί η υποκείμενη αιτία του προβλήματος.
Περίληψη
Αν το σκυλί σας έχει αναιμία μην πανικοβληθείτε. Αν και η σοβαρή αναιμία είναι απειλητική για τη ζωή και απαιτεί άμεση κτηνιατρική φροντίδα, οι ήπιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ευκολότερο να αντιστραφούν ή να διαχειριστούν.
Η αναιμία αναπτύσσεται όταν μειώνεται ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων στην κυκλοφορία του αίματος. Δεδομένου ότι είναι υπεύθυνοι για τη μεταφορά και την παροχή οξυγόνου σε όλο το σώμα, η ανεπάρκεια των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να είναι καταστροφική για ολόκληρο το σύστημα.
Υπάρχουν πολλά αίτια και τύποι αναιμίας, που κυμαίνονται από την απλή απώλεια αίματος ή την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο σώμα ως μέρος μιας συγκεκριμένης διαδικασίας της νόσου έως την αδυναμία του σώματος να παράγει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με την υποκείμενη αιτία.
Σημάδια και ταυτοποίηση
Επειδή τα ερυθρά αιμοσφαίρια μεταφέρουν οξυγόνο, το οποίο είναι απαραίτητο για όλες τις βασικές λειτουργίες του σώματος, τα πιο συνηθισμένα σημάδια αναιμίας είναι λήθαργος και δυσανεξία στη σωματική άσκηση. Μειωμένη όρεξη και ανοικτές βλεννογόνες μεμβράνες (τα ούλα, για παράδειγμα) είναι επίσης χαρακτηριστικές. Η ήπια αναιμία μπορεί να μην είναι εμφανής, εκτός από τις εξετάσεις αίματος.
Ο προσδιορισμός της αναιμίας γίνεται οριστικά στο εργαστήριο. Οι περισσότεροι κτηνίατροι μπορούν να πραγματοποιήσουν μια γρήγορη εξέταση αίματος που ονομάζεται όγκος γεμάτου κυττάρου (PCV) στο νοσοκομείο. Ο PCV υποδεικνύει το ποσοστό των ερυθρών αιμοσφαιρίων στην κυκλοφορία του αίματος. Εάν ο PCV ενός σκύλου είναι χαμηλότερος από το φυσιολογικό εύρος, ανιχνεύεται αναιμία.
Άλλες εξετάσεις αίματος μπορούν να παρέχουν πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την αναιμία, όπως το αν το σώμα χάνει έναντι καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων και αν παράγει νέα ερυθρά αιμοσφαίρια για να τα αντικαταστήσει. Μεταξύ αυτών, η CBC (πλήρης αριθμός αιμοσφαιρίων) είναι η πιο συνηθισμένη και κρίσιμη. Αξιολογεί τα μεμονωμένα συστατικά του αίματος, ένα βασικό πρώτο βήμα στην αξιολόγηση οποιασδήποτε αναιμίας.
Στα σκυλιά, οι πιο κοινές διεργασίες υποκίνησης της αναιμίας περιλαμβάνουν:
- Απώλεια αίματος που προέρχεται από σοβαρό τραυματισμό που προκαλεί αιμορραγία εξωτερικά ή εσωτερικά
- Ασθένεια που προκαλείται από ανοσοποίηση (μια κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται στα δικά του ερυθρά αιμοσφαίρια)
- Αιμορραγία στην γαστρεντερική οδό ως αποτέλεσμα ασθένειας ή σοβαρής φλεγμονής
- Η γαστρεντερική αιμορραγία ως αντίδραση σε ορισμένα φάρμακα, όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
- Λοιμώδη νοσήματα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ασθενειών που κατανέμονται με κρότωνες
- Απώλεια αίματος από σοβαρές παρασιτώσεις από ψύλλους (ειδικά σε πολύ μικρά σκυλιά και κουτάβια)
- Έκθεση σε τοξίνες όπως δηλητήριο μολύβδου ή αρουραίου
- Καρκίνος (μπορεί να οδηγήσει σε αιμορραγία στο γαστρεντερικό σωλήνα ή αιμορραγία από όγκο)
- Μερικές φορές, η αναιμία προκαλείται από την έλλειψη παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων ως αποτέλεσμα χρόνιων ασθενειών (όπως ορισμένοι τύποι καρκίνου ή νεφροπάθειας) ή έκθεσης σε ορισμένα φάρμακα που μπορεί να επηρεάσουν την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Η διάγνωση αυτών μπορεί να επιτευχθεί με μια σειρά δοκιμασιών, συμπεριλαμβανομένων των εξετάσεων αίματος (όπως μια ομάδα βιοχημείας), την ανάλυση ουροφόρων οδών, ειδικές εξετάσεις για ασθένειες που μεταδίδονται με κρότωνες, βακτηριακές ή ιικές μολύνσεις και παράσιτα και τεχνικές απεικόνισης όπως οι ακτίνες Χ, και μερικές φορές πιο εξελιγμένες δοκιμές (όπως CT σάρωση και χειρουργική βιοψία συγκεκριμένων ιστών).
Επηρεαζόμενες φυλές
Όλες οι φυλές σκύλων μπορούν να αναπτύξουν αναιμία, αν και μερικές μπορεί να υποφέρουν από σπάνιες μορφές που σχετίζονται με συγκεκριμένες γενετικές ασθένειες, όπως η αιμορροφιλία και άλλες διαταραχές πήξης.
Θεραπευτική αγωγή
Σε περιπτώσεις αναιμίας που οφείλεται είτε σε οξεία είτε σε χρόνια απώλεια ή καταστροφή μιας μεγάλης ποσότητας ερυθρών αιμοσφαιρίων, μπορεί να συνιστάται (ή απαιτείται) μετάγγιση αίματος για επιβίωση.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η σοβαρή αναιμία έχει ως αποτέλεσμα μια σημαντικά μειωμένη ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο σε όλο το σώμα και, κυρίως, σε ζωτικά όργανα όπως ο εγκέφαλος. Ως εκ τούτου, η μετάγγιση αίματος είναι απαραίτητη για να συμβάλει στην παροχή οξυγόνου και θρεπτικών ουσιών στα μεγάλα όργανα και σε άλλα μέρη του σώματος. Περιστασιακά, απαιτούνται πολλαπλές μεταγγίσεις πριν το σώμα του σκύλου μπορεί να παράγει αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια από μόνο του.
Άλλες θεραπείες για την αναιμία θα πρέπει τελικά να προσαρμοστούν στην υποκείμενη αιτία.
Πρόληψη
Ορισμένα αίτια της αναιμίας μπορεί να αποφευχθούν. Για παράδειγμα, για να μειωθεί ο κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών και τραυματισμών των οχημάτων, η σωστή συγκράτηση ή επίβλεψη των σκύλων όταν βρίσκονται εκτός του χώρου θεωρείται απαραίτητη. Ο εμβολιασμός και η πρόληψη των παρασίτων συνιστώνται επίσης.
Αυτό το άρθρο έχει αναθεωρηθεί από έναν κτηνίατρο.
